Brute moord
The Chase | Foto: Caroline Wirtz
Brute moord in de natuur: een onvergetelijke ervaring
In oktober 2021 maakte ik mijn eerste reis buiten Europa. Het was een reis die ik nooit zal vergeten, want het was niet zomaar een vakantie, maar een diepgaande ervaring in de wilde natuur van Zuid-Afrika. We verbleven negen dagen in een prachtig resort en maakten elke dag twee keer een game drive, telkens vanuit een open jeep. De spanning van het onbekende, de natuur om ons heen en de kans om wilde dieren in hun natuurlijke omgeving te observeren, bracht allerlei emoties met zich mee.
Voordat ik aan deze reis begon, had ik gemengde gevoelens over het idee van een “kill” – een brute moord in de natuur. Ik had altijd moeite met de momenten in natuurdocumentaires waarin een dier het slachtoffer werd van een jager. Het was iets dat me altijd ongemakkelijk maakte, en ik sloot vaak mijn ogen als het zover was. Maar nu zou ik zelf getuige kunnen zijn van zo'n moment. Was ik voorbereid? Wilde ik het werkelijk zien? Of zou ik mijn camera als bescherming gebruiken en het gewoon vastleggen?
De spanning van een brute moord in het wild
Op de tweede dag van onze game drive kregen we het bericht van onze ranger dat er een leeuwin een zebra in het vizier had. Mijn hart sloeg sneller. Dit was het moment waar ik het hele avontuur voor had gevreesd én naar uit had gekeken. Vooraf had ik mezelf beloofd dat ik het niet wilde zien, maar zodra de leeuwin haar prooi had gekozen, zou ik wel klaarstaan om het vast te leggen.
Met gemengde gevoelens, maar tegelijkertijd vol nieuwsgierigheid, richtte ik mijn camera in de richting van het gevaarlijke moment. Het was wachten. De spanning in de jeep was te voelen. Iedereen hield zijn adem in, in afwachting van de aanval. Ik dacht na over de natuurwetten die bepalen dat deze daden noodzakelijk zijn voor het overleven van de dieren. Toch voelde het onwerkelijk om dit zo dichtbij mee te maken.
En toen gebeurde het. In een flits kwam de leeuwin in beweging, een krachtige sprong in de richting van haar prooi. Mijn eerste reactie was instinctief: “Fuck, fuck, fuck nee!” Het gebeurde zo snel dat we nauwelijks tijd hadden om te realiseren wat er precies gebeurde. In plaats van de zebra die ik had verwacht, was het een gnoe die het slachtoffer zou worden.
De scène ontvouwde zich in seconden: een jager die haar prooi overweldigde, een korte worsteling en toen was het stil. Het moment was voorbij. De gnoe, die zo snel verloren had, lag met zijn poten omhoog in het gras. De brute moord was een feit. Maar wat me trof, was hoe snel alles voorbij was. Hoe snel de natuur zich haar recht haalde, en hoe moeilijk het was om volledig te begrijpen wat er net had plaatsgevonden.
Is een brute moord in de natuur anders?
De ranger vertelde ons na afloop dat de gnoe waarschijnlijk in een shocktoestand verkeerde en zich de brute moord niet bewust had meegemaakt. Dit gaf me enige troost, hoewel ik me nog steeds afvroeg of ik het wel volledig begreep. Want wat is de natuur eigenlijk? Is dit moment van brute moord niet gewoon een onderdeel van het leven in de wildernis? Is het niet noodzakelijk voor het voortbestaan van de dieren die we zo bewonderen?
Dit bracht me in conflict. Ik was getuige van iets dat zowel indrukwekkend als verontrustend was. Het was als het ware het grimmige geheugen van de natuur die zich in een oogwenk aan ons toonde. Maar hoe hypocriet was ik? Aan de ene kant wilde ik het moment vastleggen, aan de andere kant voelde ik me ongemakkelijk bij de gedachte om het op deze manier te zien. Dit was de harde realiteit van het wildleven, waar overleven het hoogste doel is.
Maar uiteindelijk realiseerde ik me dat de moord die we hadden aanschouwd, de bron van voedsel was voor de leeuwin en haar welpjes. Het was de cyclus van het leven, die zich in de natuur zonder mededogen of romantiek voltrekt. Wat ik had vastgelegd was meer dan alleen een moment van geweld. Het was een getuigenis van het voortdurende overlevingsinstinct van de natuur, van de wet van de sterkste en van de dieren die niet altijd kunnen kiezen wie ze beschermen of wie ze moeten laten gaan.
Het bijzondere moment vastgelegd
Wat ik vooral herinner, is het moment waarop de leeuwin, na haar succesvolle jacht, zich uit het hoge gras bewoog en langs onze jeep liep. Ze keek niet naar ons, maar haar aanwezigheid was op dat moment ongelooflijk krachtig. Achter haar verschenen haar welpjes, die zich dicht tegen haar aandrukten en haar genegen hun hoofd tegen haar aan legden. Het was een vertederend moment van moederliefde: de welpjes likten haar mond af, dankbaar voor het voedsel dat haar jacht hen had gebracht.
Op dat moment besefte ik dat, hoewel we getuige waren van een brute moord, dit een noodzakelijk en natuurlijk proces was voor het voortbestaan van de leeuwinnenfamilie. Het maakte de ervaring op dat moment minder schrijnend voor mij. Dit was het leven in zijn puurste vorm, het overleven van de sterksten, maar ook het moment van zorg en verbinding tussen moeder en kinderen.
Affectie | Foto: Caroline Wirtz
Wat betekent deze ervaring voor mij?
Wat ik heb geleerd van deze ervaring, is dat de natuur geen romantisch verhaal is. Het is rauw, het is soms gruwelijk, maar het is altijd echt. Wat voor ons als mensen misschien moeilijk te begrijpen is, is in de wereld van de dieren heel normaal. In dat opzicht is de brute moord die we zagen niet meer dan een noodzakelijk kwaad in de cirkel van het leven.
Uiteindelijk ben ik dankbaar voor het moment dat ik heb kunnen vastleggen. De ervaring heeft me niet alleen dichter bij de natuur gebracht, maar ook meer inzicht gegeven in de wonderen en de wreedheid van de wilde wereld. Voor de gnoe was het misschien het einde, maar voor de leeuwin was het een kans om te overleven en voor haar gezin te zorgen. Voor mij was het een ervaring die ik nooit zal vergeten, en waarvan ik de beelden nog steeds met respect en verwondering terugkijk.
📷 De foto van dit vertederende moment, de leeuwin met haar welpjes, werd gepubliceerd in Zoom magazine, mei 2022. Het blijft een van mijn favoriete foto's die de harde realiteit van de natuur, maar ook de liefde tussen moeder en kind, vastlegt.
Publicatie Zoom magazine | Foto: Caroline Wirtz
