De magie van Schorpioen en Freya

Godinnenkracht

10 jul

De magie van Schorpioen en Freya: transformatie, verlies en innerlijke kracht

Sommige archetypen komen niet toevallig op je pad. Ze vinden je precies op de momenten dat je het nodig hebt – als spiegels, gidsen en herinneringen aan wie je werkelijk bent.

Voor mij zijn dat Schorpioen, mijn sterrenbeeld, en Freya, de Noordse godin van liefde, strijd en magie. Pas de afgelopen jaren ben ik gaan begrijpen hoe diep hun energie in mij leeft. Niet alleen in theorie, maar in het rauwe leven zelf. In mijn reis door verlies, rouw en burn-out, en in het terugvinden van mijn eigen kracht, zachtheid en licht.

Schorpioen: de kunst van sterven en opnieuw beginnen

De energie van Schorpioen is intens, intuïtief, emotioneel én spiritueel. Ze zoekt niet de makkelijke weg, maar duikt diep. Diep in gevoelens, in thema’s als loslaten, dood, schaduw en transformatie. Ik herken mezelf zo in deze reis – in het steeds opnieuw moeten loslaten, in het durven kijken naar wat onder het oppervlak leeft, en in het besef dat niets in het leven zinloos is als je het als poort gebruikt om te groeien.

Schorpioen staat ook voor het ongeziene. Voor de sluier tussen werelden. Dat voel ik in mijn werk, in mijn intuïtieve keuzes, in het vertrouwen op mijn innerlijke weten – ook als dat nog geen woorden heeft.

Freya: de vrouw die durft te rouwen én te stralen

Toen ik Freya leerde kennen, voelde ik iets oplichten in mijn buik. Ze is geen lichtzinnige godin. Ze is een hoedster van het leven én van de dood. Ze rijdt met haar strijdwagen tussen werelden. Ze huilt tranen van goud.

Freya gaf mij toestemming om al mijn gevoelens te eren – het verdriet, de boosheid, de leegte én het zachte begin van hoop. Ze leerde me dat kracht niet betekent dat je doorgaat, maar dat je durft stil te vallen.

Net als ik, draagt Freya verlies in haar hart. En juist daardoor straalt ze. Omdat ze haar menselijkheid niet wegdrukt, maar belichaamt.

Mijn pad van transformatie

Terugkijkend zie ik hoe Schorpioen en Freya samen mijn pad vormden. Niet met grote woorden, maar met fluisteringen. Ze herinnerden me eraan dat verlies geen einde is, maar een poort naar iets nieuws. Dat ik niet opnieuw hoefde te worden wie ik was, maar iemand die dieper geworteld is. Zachter. Wijzer. Helderder.

Deze reis begon toen mijn geliefde hond Flynt vermist raakte. Een stuk van mijn hart verdween met hem. Kort daarna verloor ik mijn Vader – en voelde ik hoe mijn fundament begon te schuiven.

Mijn lichaam riep me terug. Ik kwam in een burn-out terecht waarin ik niets meer kon vasthouden. Maar daar, in de stilte, vond ik het begin van iets nieuws.

Vandaag leef ik meer dan ooit vanuit mijn hart. Ik voel me gedragen door de symboliek van Schorpioen: telkens opnieuw opstaan uit de as. En ik voel de kracht van Freya: de moed om het leven ten volle te voelen, in al zijn rauwheid en schoonheid.