De Kapel in ’t Zand: het wonder van de Mariaput, de waterput en de zachte devotie van Roermond
De Kapel in ’t Zand is een plek waar geschiedenis en zachte devotie samenkomen. De legende van het Mariabeeld, de eeuwenoude waterput en de verhalen van generaties maken deze plek tot een uniek stukje Roermond.
De Mariaput van Roermond: historie, legende en zachte devotie
De Kapel in ’t Zand in Roermond vertelt een eeuwenoud verhaal over een miraculeus beeldje, een heilige waterput en de diepe traditie van Maria-devotie in Limburg.
Wanneer ik richting ’t Zand loop, is het alsof de energie van het gebied iets anders ademt. Iets zachts. Iets ouds. De Kapel in ’t Zand heeft al eeuwenlang dat effect op mensen — niet omdat ik er zelf vaak kom, maar omdat de verhalen over deze plek als een soort fluistering door Roermond heen blijven bewegen.
Een kapel die begon zonder wonder
De eerste kapel werd hier al in 1418 gebouwd. Een kleine, eenvoudige buurtkapel, toegewijd aan Maria. Geen grote verhalen, geen mirakels. Gewoon een plek van stilte in een bescheiden buurtschap.
Maar sommige plekken groeien langzaam in betekenis.
En dat gebeurde hier.
Het verhaal van het Mariabeeld
Volgens de oude legende vond herder Wendelinus rond 1435–1437 een klein Mariabeeldje in een waterput bij de kapel.
Het beeldje werd weggehaald.
Het werd verplaatst.
Maar het keerde telkens terug naar dezelfde put.
Voor de mensen van toen was dit geen toeval, maar een teken:
hier wilde Maria vereerd worden.
Dat verhaal werd het begin van een bedevaartstraditie die eeuwen zou meegaan.
Een kapel die meegroeit met haar bezoekers
Tussen 1610 en 1613 werd een grotere kapel gebouwd op de plek van de Mariaput. Later, in de 19e eeuw, breidden de Paters Redemptoristen de kapel verder uit in neogotische stijl. De glas-in-loodramen, de symboliek en de kunstwerken vertellen nog steeds het verhaal van vertrouwen, hoop en wonder.
Hoewel ik zelf nauwelijks binnen ben geweest — eerlijk is eerlijk: ik kwam er één keer, voor mijn coronaprik — blijft de geschiedenis van deze plek me raken.
De waterput: een verhaal dat nog steeds stroomt
De oude waterput bestaat nog steeds.
Hij stond er al vóór 1418 en is rechtstreeks verbonden met het verhaal van het gevonden Mariabeeldje.
Tegenwoordig zijn er drukkranen aangesloten op deze eeuwenoude bron. Pelgrims halen er water dat wordt gezien als gewijd en heilzaam. Boven de kranen hangt een beschilderd tegeltableau dat de geschiedenis van het water en het wonder laat zien — een klein stukje visuele devotie dat je stil krijgt, zelfs als je niet kerkelijk bent.
Voor mijzelf draagt dit water nog een andere laag.
Het flesje van mijn oma Anna
Thuis heb ik een fles met gewijd water uit de Kapel in ’t Zand.
Het was van mijn oma Anna.
Zij vertelde mij vroeger verhalen over deze plek: over het beeldje dat steeds terugkeerde naar de put, over de kracht die mensen aan dit water toeschreven, en over de devotie van Roermondenaren die generatie na generatie bleef bestaan.
Deze fles staat bij mij thuis niet als ritueel, maar als herinnering.
Een klein stukje familiegeschiedenis dat de lijn tussen mij en de vrouwen vóór mij voelbaar maakt.
Waarom deze plek toch in mij leeft
Hoewel ik de kapel zelf nauwelijks bezoek, raakt het verhaal mij wél.
Misschien omdat ik zie hoe sterk tradities kunnen leven in een gemeenschap.
Misschien omdat het verhaal van water, terugkeer en vertrouwen een universele boodschap draagt.
En net zoals bij de Graoveberg — die magische heuvel vol natuurverhalen en fluisteringen — voel ik in dit soort plekken de verbinding met het land zelf.
Met wat hier eeuwenlang gebeurde.
Met de verhalen die blijven hangen in de lucht.
En misschien is het toeval of symboliek, maar mijn eigen huisarts zit letterlijk naast de kapel: Huisartsen in ’t Zand.
Ik kom er dus wel eens langs, gewoon in het dagelijkse leven, zonder iets te hoeven doen — en toch voelt de plek alsof ze zachtjes haar geschiedenis blijft delen.
Een plek die generaties raakt
De Kapel in ’t Zand is meer dan een gebouw.
Meer dan een religieuze plek.
Het is een drager van verhalen.
Van terugkeer.
Van vertrouwen.
Van de zachte kracht die mensen eeuwenlang heeft ondersteund, door moeilijke tijden heen.
En dat kleine Mariabeeldje dat steeds terugkeerde naar het water…
dat vertelt nog altijd hetzelfde verhaal:
je vindt je weg terug waar je thuishoort.
Wil je meer lezen over de magische plekken, verhalen en wortels van ons land?
Bronvermelding:
☕ Kleine steun, groot gebaar:
Vind je het fijn wat ik schrijf en wil je mijn werk ondersteunen?
Met een kopje koffie help je me om tijd, rust en creativiteit te blijven creëren.
