Vrouwencirkel als thuiskomen bij jezelf en elkaar
Voor mij is een vrouwencirkel een herinnering. Aan samenkomen, loslaten, het eren van moeder aarde en de verbondenheid die ontstaat rond vuur en drum.
De kracht van de vrouwencirkel: samenkomen, loslaten en verbinden
Ik geloof in vrouwencirkels.
Niet als trend, maar als herinnering.
Aan samenkomen.
Aan vertragen.
Aan thuiskomen bij elkaar en bij mezelf.
Wat een vrouwencirkel voor mij is
Voor mij is een vrouwencirkel een plek zonder masker.
Ik hoef niets uit te leggen.
Ik hoef niets te dragen voor een ander.
Ik mag er gewoon zijn.
We zitten in een cirkel omdat niemand boven de ander staat.
Iedereen is gelijk.
Iedereen draagt iets bij, al is het alleen haar aanwezigheid.
Loslaten in de cirkel
In de cirkel laten we los.
Wat niet meer klopt.
Wat te zwaar is geworden.
Wat niet van ons is.
Soms doen we dat in stilte.
Soms met woorden.
Soms met tranen of een diepe zucht.
De cirkel draagt het.
Altijd.
Moeder aarde eren
We eren moeder aarde.
Met onze voeten op de grond.
Met onze handen in de aarde.
Met dankbaarheid voor alles wat zij draagt.
Ik voel hoe zij me grondt.
Hoe mijn lichaam ontspant.
Alsof ik eindelijk mag zakken in mijn eigen bedding.
Het vuur, de drum en het universum
Het vuur brengt waarheid.
Het kraakt, beweegt en liegt niet.
De drum raakt iets ouds in mij.
Mijn hart volgt vanzelf het ritme.
Alsof mijn lichaam zich herinnert wat mijn hoofd vergeten was.
We danken het universum.
Voor het leven.
Voor de lessen.
Voor het samenzijn in dit moment.
De natuur als stille getuige
Vaak zijn we buiten.
In het bos.
Omringd door bomen, wind en vogelgeluiden.
En bijna altijd is daar de buizerd.
Zijn roep snijdt door de stilte.
Voor mij een teken.
Alsof de cirkel wordt gezien, gedragen en bekrachtigd.
Elke keer raakt dat iets in mij.
Een herinnering aan vrijheid.
Aan overzicht.
Aan vertrouwen.
Samen lachen, huilen en schreeuwen
In een vrouwencirkel lachen we hard.
Ongefilterd.
Vanuit de buik.
We huilen zonder schaamte.
Zonder oplossingen.
Tranen mogen stromen en weer verdwijnen.
En soms schreeuwen we.
Niet uit woede, maar uit bevrijding.
Omdat ook dat een stem mag hebben.
Verbondenheid zonder uitleg
Wat mij het meest raakt is de verbondenheid.
Niet door praten, maar door voelen.
Een hand op mijn rug.
Een blik die zegt: ik zie je.
Ik ben hier.
Waarom ik blijf terugkomen
Ik keer terug naar vrouwencirkels omdat ik mezelf daar steeds weer vind.
Meer aanwezig.
Meer gegrond.
Meer echt.
Het is geen ontsnapping aan het leven.
Het is een herinnering aan hoe ik wil leven.
De drum als herinnering
De drum speelt voor mij een essentiële rol in vrouwencirkels.
Het ritme brengt me uit mijn hoofd en terug in mijn lichaam.
Mijn hartslag volgt vanzelf.
Alsof iets ouds wakker wordt.
De drum verbindt mij met moeder aarde, met het universum en met dat wat niet in woorden te vatten is.
Wil je meer lezen over wat de sjamanendrum voor mij betekent en hoe ik ermee werk, dan deel ik dat hier uitgebreider: De sjamanendrum en haar roep
Lees meer in leef magisch!
Leef magisch gaat voor mij over herinneren.
Over leven in verbinding met natuur, ritme en intuïtie.
Over kleine rituelen, grote inzichten en thuiskomen bij jezelf.
In deze categorie deel ik verhalen over vrouwencirkels, natuurwijsheid, magie van het alledaagse en leven vanuit zachtheid en waarheid.
Voel je welkom om verder te lezen en mee te wandelen op dit pad.
Wil je mij steunen met een kopje koffie?
Ik schrijf en deel vanuit mijn hart.
Om te inspireren, te verbinden en ruimte te maken voor zachtheid in een wereld die vaak hard is.
Als mijn woorden je raken en je iets wilt teruggeven, dan kun je me steunen met een kopje koffie.
Niets hoeft.
Alles mag. ☕✨
De foto’s in deze blogpost zijn gemaakt door Hanna Geels
Ze zijn vastgelegd tijdens de live opleiding House of Sacred Remembering
