Waarom ik na mijn burn-out nog steeds leer om grenzen te nemen
Na mijn burn-out leerde ik dat grenzen zetten noodzakelijk is. In deze blog deel ik hoe ik opnieuw voor mezelf kies.
Grenzen stellen na burn-out: mijn weg terug naar mezelf
Ik kan niet geven wat ik niet heb. Daarom leer ik na jaren innerlijk werk mijn grenzen eindelijk serieus te nemen.
Waarom ik na mijn burn-out nog steeds leer om grenzen te nemen
Ik doe al jaren innerlijk werk. Ik reflecteer, ik luister naar mijn lichaam, ik volg opleidingen, ik duik diep in energie, rituelen en bewustzijn. En toch zag ik de afgelopen maanden iets pijnlijks: ik liet mensen nog steeds te vaak over mijn grenzen gaan.
Niet omdat ik dat wilde. Maar omdat ik gewend ben om sterk te zijn, en te zorgen voor anderen.
En precies daar merkte ik hoe belangrijk grenzen stellen na mijn burn-out nog steeds is. Het is een proces dat ik iedere dag opnieuw leer begrijpen. Geen rechte lijn, geen snelle fix, maar een voortdurend thuiskomen in mijn lichaam.
Twee jaar geleden kreeg ik een burn-out, vlak na mijn reis naar Costa Rica. Alles in mijn systeem riep toen al: kies jezelf. En hoewel ik daarna veel stappen zette, merk ik dat grenzen nemen een spier is die ik steeds opnieuw moet trainen.
Ik moet zuiniger op mezelf zijn
De laatste tijd voel ik het zo helder. Als ik mijn grenzen niet bewaak, dan raakt mijn energie op en voel ik mezelf terugglijden in oude patronen.
Ik liet mijn dagen soms bepalen door:
de emoties van anderen
verwachtingen op mijn werk
de neiging om iedereen te willen helpen
mijn volle agenda die vooral gevuld was voor een ander
Maar dat past me niet meer.
Letterlijk niet.
De jas van mijn vorige baan paste me al langer niet meer. Niet qua ritme. Niet qua energie. Niet qua sfeer.
Ik voelde dat ik mezelf steeds kleiner maakte om in een omgeving te blijven die niet meer kloppend was voor wie ik nu ben. Veel dingen waren subtiel, veel tussen de regels door — en ik wilde daar niet langer in meegaan. Ik had nieuwe ruimte nodig. Nieuwe lucht. Meer eerlijkheid, zachtheid en zelfrespect.
Dus ik koos. Voor mij.
En dat was een pittige keuze, want mensen zullen altijd iets vinden. Maar wat ze vinden is van hen.
Ik leef niet meer volgens de agenda van anderen
Ik wil mijn leven niet meer laten bepalen door:
humeuren of verwachtingen van anderen
het gevoel dat ik ‘moet’ helpen
mijn neiging om altijd sterk te willen zijn
mijn verlangen om het iedereen naar de zin te maken
Ik wil leven volgens mijn lichaam.
Mijn ritme.
Mijn energie.
Daarom koos ik voor een nieuwe richting. Niet omdat ik het niet aankon, maar omdat ik mezelf niet meer wil kwijtraken voor een omgeving die mij niet voedde.
Het was geen vlucht. Het was thuiskomen bij mezelf. En ook dat is onderdeel van grenzen stellen na burn-out: durven luisteren naar wat niet meer past.
Helen kan niemand voor mij doen
Ik heb lang gedacht dat iemand anders mij kon helen. Dat een opleiding, coach of methode mij ‘zou repareren’.
Maar heling werkt zo niet.
Iemand kan voor mij space holden.
Iemand kan naast mij staan.
Iemand kan luisteren.
Maar niemand kan mijn lichaam voelen.
Niemand kan mijn stress loslaten.
Niemand kan in mijn historie kijken zoals ik dat kan.
Heling is een binnenwereld.
En alleen ik heb daar de sleutel voor.
Self-care is dan ook geen maskertje, geen luxe avond, geen quick fix.
Self-care is:
mijn lichaam vragen wat het nodig heeft
voelen wanneer ik overprikkeld ben
rust nemen zonder verantwoording
niet meer vullen met cravings of compulsief kopen
mijn energie terugroepen
mijn grenzen eren, ook als iemand dat lastig vindt
En precies daarom is grenzen stellen na burn-out zoveel meer dan een keuze.
Het is een vorm van bescherming.
Een manier om mijn energie weer op te bouwen, stap voor stap.
Ik hoef niemand meer te pleasen
Ik ben een people pleaser geweest sinds ik me kan herinneren.
Maar ik mag dat loslaten.
Ik hoef niet meer te voldoen aan verwachtingen die mij leegmaken.
Iedereen moet zijn eigen stukken aankijken.
Iedereen moet zijn eigen heling doen.
Net zoals ik dat doe.
Ik kan er pas echt voor iemand zijn als ik zelf stevig sta.
Niet daarvoor.
Niet erdoorheen.
Maar pas daarna.
En dat voelt eindelijk eerlijk.
Een zachte reminder voor iedereen die dit herkent
Je mag jezelf kiezen.
Je mag opluchting voelen als een jas niet meer past.
Je mag grenzen voelen én uitspreken.
Je mag stoppen met pleasen.
En wat anderen daarvan vinden, is niet jouw taak om te dragen.
“Mijn heling begint waar ik ophoud mezelf klein te maken.”
Steun mijn werk
Voel je je geïnspireerd door dit soort verhalen? Dan kun je mijn werk ondersteunen via
Buy Me a Coffee. Iedere bijdrage helpt mij om nog meer magische content te creëren.
